Dinsdag zal de Canadese stad HEROIN en CRACK decriminaliseren

Canadezen zijn trots op de schoonheid van hun land en de vrijgevigheid van hun mensen.

En als je langs rijen sprankelende glazen torens loopt, omlijst door de met sneeuw bedekte Rockies en de Stille wateren van de Burrard Inlet, is Vancouver onmiskenbaar adembenemend – algemeen beschouwd als een van ‘s werelds meest ‘gewenste’ steden om in te wonen.

Maar rijd door East Hastings Street en al dat optimisme wordt verdreven.

Voor blok na blok in deze wijk in het centrum is overgegeven aan honderden wanhopige drugsverslaafden.

Hun tenten staan ​​langs de deuropeningen van elk gebouw dat hen niet heeft omgekocht om verder te gaan of de politie heeft gesmeekt om in te grijpen.

De goederen die ze hebben gestolen om hun hunkering naar drugs te stillen, liggen op de stoep te wachten op iemand die ze zou kunnen kopen.

De verslaafden kruipen in deuropeningen en injecteren, koken en roken openlijk harddrugs zoals heroïne, crack-cocaïne, crystal meth en fentanyl – de dodelijke synthetische opioïde die 50 keer sterker is dan heroïne en honderdduizenden mensen in Noord-Amerika heeft gedood.

Anderen liggen bewusteloos op de stoep, zelfs in de regen, of strompelen rond op zoek naar hun volgende oplossing.

We rijden niet door East Hastings, let wel. Mijn gids, dr. Julian Somers, een van Canada’s toonaangevende experts op het gebied van drugsverslaving, verzekert me dat je hier niet wilt lopen als je er iets aan kunt doen, zelfs niet overdag.

Aanvallen door krankzinnige verslaafden op willekeurige voorbijgangers zijn zo gewoon geworden dat zelfs ambulancepersoneel speciale bescherming eist.

En, zeggen dr. Somers en andere experts, de crisis staat op het punt nog erger te worden dankzij de rampzalig misleide, wakkere politiek van de heersende klasse van Canada.

Want de provincie British Columbia – waartoe ook Vancouver behoort – staat op het punt een driejarig experiment te starten om alle harddrugs te decriminaliseren.

Door zijn pure radicalisme is het een zet zonder precedent waar ook ter wereld.

En toch, bijna lachwekkend toevallig, treedt het beleid in werking op dinsdag, slechts enkele dagen nadat de ultraprogressieve federale regering van Canada de burgers aanbeveelde om niet meer dan twee drankjes per week te drinken volgens een van de strengste richtlijnen voor alcoholconsumptie in het Westen.

Canada – dat vorig jaar ook plannen aankondigde om waarschuwingen zoals ‘gif in elke trek’ op sigarettenpakjes en ‘waarschuwingslabels’ op vet of zout voedsel te plaatsen – stigmatiseert graag drinkers, rokers en zwaarlijvige mensen in het belang van hun gezondheid te verbeteren.

Maar vreemd genoeg lijkt hardcore drugsgebruik – met alle bijbehorende misdaad en ellende – een heel andere zaak te zijn.

British Columbia, en vooral Vancouver, is een mekka geworden voor liberale Canadezen, die een provinciale regering hebben gekozen die vindt dat de samenleving te veroordelend is over verslaafden.

Decriminalisering zal de ‘schaamte’ van drugsgebruik wegnemen, benadrukken ze.

Zoals te verwachten is, wordt het beleid enthousiast gesteund door de nationale liberale partij – aangevoerd door de eindeloos waardige premier Justin Trudeau.

Gezondheidsfunctionarissen zeggen dat het er allemaal om gaat de ‘barrières en het stigma’ van drugsverslaving te doorbreken en het stijgende aantal dodelijke overdoses te verminderen door ervoor te zorgen dat drugsgebruikers toegang hebben tot ‘zuivere’ benodigdheden die veilig zijn vervaardigd door farmaceutische bedrijven.

Sinds de provincie, die 5,3 miljoen inwoners telt, in 2016 een noodsituatie voor de volksgezondheid afkondigde, zijn in British Columbia ongeveer 14.000 mensen gestorven aan dodelijke overdoses – momenteel gemiddeld vijf per dag.

In 2021 was fentanyl – dat dealers mengen met andere drugs omdat het goedkoop en ongelooflijk sterk is – betrokken bij 87 procent van deze sterfgevallen. Alleen al in Vancouver wonen minstens 2.200 verslaafden in tenten.

Maar de decriminaliseringsregeling is niet alleen van toepassing op doorgewinterde verslaafden, maar op iedereen van 18 jaar en ouder die harddrugs wil gebruiken – inclusief, onvermijdelijk, degenen die voorheen werden afgeschrikt door hun illegaliteit.

Iedereen zal kunnen injecteren, roken, snuiven of slikken wat en waar ze maar willen – zelfs zittend op de schommels naast kinderen in een speeltuin als ze dat willen. En zolang ze niet meer dan 2,5 gram van een drug in hun bezit hebben, heeft de politie geen macht om ze tegen te houden.

Dit klinkt misschien als een volkomen dwaze beslissing, maar gezien het feit dat Vancouver is gekroond tot ‘Canada’s zelfvoldane hoofdstad’ is het niet geheel verrassend.

Dit is, zoals ik ontdekte, een stad waar automobilisten zonder blikken of blozen door straten vol razende verslaafden rijden, maar verontwaardigd toeteren als een voetganger door een rood licht durft te sluipen.

Drugs decriminaliseren (zoals de Londense burgemeester Sadiq Khan naar verluidt wil proberen met cannabis) is iets anders dan legaliseren, aangezien het nog steeds een strafbaar feit zal zijn om ze te verkopen, maar critici vrezen dat het onderscheid waarschijnlijk niet standhoudt als de sluisdeuren opengaan.

Jerry Martin, een voormalige cocaïnegebruiker wiens broer onlangs stierf aan een overdosis East Hastings, heeft al plannen aangekondigd om een ​​winkel te openen voor heroïne, crack en cocaïnepoeder, en MDMA (ook bekend als XTC) in Downtown Eastside in Vancouver.

Hij zegt dat hij al voorraden heeft veiliggesteld die zijn getest op verontreinigingen, evenals kogelvrije vesten voor het personeel om het hoofd te bieden aan de gewelddadige overvallers waarvan hij verwacht dat ze onvermijdelijk zullen zijn.

Martin, die volhoudt dat zijn belangrijkste doel niet is om geld te verdienen, maar om ervoor te zorgen dat verslaafden toegang hebben tot zuivere drugs, vertelde de Mail dat hij zeker niet alleen zal zijn.

‘Oh, er is een ton die mij zal kopiëren. Ik hoor het overal,’ zei hij.

Hoewel het illegaal blijft om op deze manier harddrugs te verkopen (aangezien het zou betekenen dat er meer dan de 2,5 gram in voorraad moet worden gehouden die de wet toestaat), blijft hij onvermurwbaar dat hij zijn plan zal uitvoeren en zegt dat als hij wordt gearresteerd wanneer zijn winkel opengaat hij zal juridische stappen ondernemen.

Ondertussen worden liefdadigheidsinstellingen en klinieken in Vancouver – waarvan sommige al heroïne en fentanyl op recept aanbieden aan verslaafden – aangespoord om meer gratis medicijnen uit te delen op injectieplaatsen onder toezicht, waar getrainde verpleegsters en crack-pipe-automaten aanwezig zijn.

Hoewel het onduidelijk blijft wat ze precies mogen voorschrijven, zullen doktoren en apothekers in British Columbia vanaf dinsdag op grotere schaal harddrugs gaan uitdelen aan verslaafden.

Veel huisartsen, onder verwijzing naar hun eed van Hippocrates om ‘geen kwaad te doen’, zijn begrijpelijkerwijs terughoudend.

Sceptici merken ook op dat de echte winnaars in dit alles de grote farmaceutische bedrijven zullen zijn die miljarden gaan verdienen door hun eigen ‘medical grade’ verdovende middelen te produceren om uit te delen aan verslaafden.

Een belangrijk rapport van de Stanford-Lancet Commission, opgesteld als reactie op de opioïdencrisis in de VS en Canada, waarschuwde voor de invloed van de farmaceutische industrie en benadrukte haar nauwe banden met politici en ambtenaren die het drugsbeleid bepalen.

Het modieuze idee dat de medicijnen van Big Pharma de illegale en meer dodelijke voorraden zullen verdringen, wordt ook aangevochten.

Zoals ik vorig jaar voor de Mail meldde, heeft de legalisering van cannabis in Californië geleid tot een toename van de illegale verkoop vanwege de hogere prijs van legale alternatieven.

Er is nog een ander probleem, dat de regering blijmoedig negeert omwille van politieke aanstellerij, zeggen tegenstanders.

Drugsgebruikers stromen vanuit heel Canada naar Vancouver, en decriminalisering zal waarschijnlijk nog meer mensen aantrekken.

En kun je het ze kwalijk nemen? Welke verslaafde gaat er immers niet profiteren van gratis drugs, toegediend door vriendelijke medische staf die ervoor zorgt dat ze geen overdosis nemen – en zonder risico op arrestatie?

Sterker nog, als je alle moralisering over ‘destigmatisering’ doorbreekt, zeggen critici dat het decriminaliseringsplan in de verste verte niet ‘progressief’ is.

Het zal in feite een bestaand tweeledig systeem versterken waarin rijke verslaafden worden aangespoord om toegang te krijgen tot dure afkickbehandelingen – zoals ze altijd zijn geweest – terwijl de armen en behoeftigen het nog gemakkelijker zullen vinden om drugs te blijven gebruiken en zichzelf niet op te ruimen. .

De tegenstanders van de regering zeggen dat het gewoon een verdubbeling is van een beleid van ‘schadebeperking’ en ‘veilige bevoorrading’ dat al jaren faalt om het stijgende aantal dodelijke slachtoffers tegen te gaan.

De verschrikkelijke ellende in plaatsen als East Hastings Street, waar verslaafden nacht aan nacht in hun eigen uitwerpselen slapen, is al jaren duidelijk.

De regering maakt zich schuldig aan ‘buitengewone verwaarlozing’, zei verslavingsexpert dr. Somers van de Simon Fraser University in Vancouver.

Giuseppe Ganci, een voormalige verslaafde die nu helpt bij het runnen van een afkickcentrum buiten Vancouver, denkt er net zo over.

‘De wereld is gek’, zei hij over het decriminaliseringsbeleid. ‘Het is 100 procent misplaatste progressiviteit.’

Aannemen dat door het verwijderen van het criminele stigma van drugsverslaafden een behandeling krijgen, is zo naïef dat het ‘als de slechtste Disney-film ooit zonder happy end’ is, voegde hij eraan toe.

Integendeel, zijn eigen ervaring en die van vele anderen hebben hem geleerd dat verslaafden een soort stigma moeten ervaren en moeten ontdekken dat hun afhankelijkheid gevolgen heeft voordat ze nuchter kunnen worden, zei hij.

Misschien wel de meest schokkende voorspelling is dat de verhuizing een leger van nieuwe harddrugsgebruikers zal creëren die voorheen werden afgeschrikt door de illegaliteit.

‘Het aantal en de diversiteit van drugskopers – universiteitsstudenten zoals mijn zonen die zouden kunnen zeggen: “Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in het proberen van heroïne” – zal toenemen’, zei dr. Somers.

Interessant genoeg was Jerry Martin, de ex-cokegebruiker die zijn harddrugswinkel oprichtte, het daarmee eens.

‘Vijfennegentig procent van de mensen zijn goede mensen – ze willen iets proberen, maar ze willen de wet niet overtreden’, zei hij.

‘Ik denk dat veel jonge kinderen nu uitgaan en MDMA gebruiken, denkend dat het puur is – maar alles is doorspekt met fentanyl.’

De leider van de Canadese Conservatieve Partij, Pierre Poilièvre, voorspelt ook ‘een grote toename van overdoses en een enorme toename van misdaad’, waarbij hij zijn tegenstanders ervan beschuldigt ‘de straten te overspoelen met gif’.

Dus terwijl premier Trudeau en zijn rechtvaardige acolieten doorgaan met hun onverstandige beleid, lijken ze alleen maar vastbesloten om de vlammen van de oorlog tegen drugs aan te wakkeren in plaats van ze te doven.